Παραλία, θάλασσα, βόλτες το βράδυ, παγωτά. Όπως έμαθες να περνάς τα τελευταία καλοκαίρια σου. Όταν τα παιδια ήταν παιδιά.
Και ένα καλοκαίρι τα παιδιά δεν είναι παιδιά. Συνειδητοποιείς πως απλά είναι εκεί μαζί σου, γιατί δε μπορούν να είναι κάπου αλλού. Θα ήθελαν να είναι αλλά θα ήθελαν και τους φίλους τους. Και λίγο ίντερνετ παραπάνω. Και σίγουρα όχι τη μουσική που ακούς. Βάζουν ακουστικά και χάνονται. Και εκεί που γελάνε και λες εντάξει περνάμε καλά, εκεί χάνονται και αρχίζουν τη γκρίνια.
Ντανγκ!
Εφηβεία.
Υπομονή
Θα περάσει.
Απλά θα περάσουν αλλά 4-5 χρόνια..
Δε ξέρω αν έχουμε χρόνο..
Leave a comment